Geen Vertrouwen Meer
|
In 1981 vormde een aantal muzikanten, Mike "Puffy" Bordin, Billy Gould, Mike Morris en Wade Worthington een bandje, Faith No Man genaamd. Een jaar later, toen Worthington vervangen was door keyboardspeler Roddy Bottum en Mike " the man" Morris, uit de groep geweerd was, begon de groep als Faith no More. Nadat een aantal zangers de revue was gepasseerd (onder wie Courntney Love), kwam in 1983 Chuck Mosely bij de band. In hetzelfde jaar werd Jim Martin aangenomen om gitarist Mark Bowen te vervangen. Een in 1984 opgenomen demo leidde tot het eerste echte album van de band: " We care a lot" op Mordaw Records in 1985.
Mike Patton, de leider van Mr. Bungle, uit Eureka, Californie, werd voorgesteld als de nieuwe zanger door Jim Martin, die een demo had gehoord die de vroegere death metal kant Mr. Bungle bestreek. Patton begon in januari 1989. In twee weken schreef hij de onafgemaakte teksten voor het volgende album: " The Real Thing" was 6 maanden later een feit.
In 1991, volgend op het enorme succes van ""The Real Thing, kwam in Engeland een video van een live show aldaar gespeeld uit, samen met twee tot voor kort nog onbekende nummers van de band, genaamd "Live in Brixton" . Elders kwam de video met dezelfde opnamen onder de naam " You Fat Bastards" uit. De band uit San Francisco speelde nu grote stadions over heel de wereld als hoofdact, met hun unieke sound en Patton's manische podium mimiek, allerlei soorten fans bevredigend.
"Small Victory" werd bijna helemaal over het hoofd gezien door MTV, hoewel het een uitstekende clip was; geen van beide nummers lag in het verlengde van het hard rock imago verkregen door voorgaand singles en MTV in de VS geeft de voorkeur aan gemakkelijk te categoriseren muziek. Ondertussen maakte FNM deel uit van de grootste tour van het jaar, als openings act voor bands als Metallica en G&R. Na deze tour, waar het publiek goed op reageerde, lanceerden zij hun eigen tour door de VS en Europa als headliner voor een kleiner publiek.
Tegen de tijd dat het touren afgerond was, was de band het er over eens dat Jim Martin hun vooruitgang belemmerde door zijn gebrek aan enthousiasme voor de richting die hun muziek nu uitging. In november 1993 werd hij ontslagen.
Hoewel "King for a day, fool for a life time" de eerste plaats in de hitlijsten in Australië bereikte en hits voortbracht als "Evidence" , werd het album nauwelijks opgemerkt in de VS. Er werden clips gemaakt voor "Digin' the grave" , "Evidence" en "Ricochet". Elk met een commerciële mogelijkheid, maar praktisch genegeerd door de Amerikaans MTV. Een minder enthousiaste respons op show in Groot Brittannie zorgde ervoor dat FNM promt de tweede helft van de Europese tour afblies. FaithNoMore greep deze tijd aan om de studio in te duiken en te werken aan het volgende album van de groep. De hierop volgende twee jaar stonden vol met geruchten over het uiteenvallen van de band, omdat de leden allemaal aan afzonderlijke projecten werkten. Drummer Mike Bordin tourde met Ozzy Osbourn, Mike Patton tourde met Mr. Bungle ter ondersteuning van hun nieuwe album en legde de laatste hand aan twee solo albums, en Roddy Bottum had succes met zijn band: "Imperial Teen". Opnieuw moest er een nieuwe gitarist komen. "Dean was onze gitarist en prima voor de tour, maar voor wat het schrijven betreft, bleek dat we anders werken", zei Billy Gould. De nieuwe gitarist werd Jon Hudson, een vriend van Gould en voormalig lid van "Systems Collapse". Het 6e album van de band: "Album of the Year", kwam uit in juni 1997 tegelijkertijd met de video's "Ashes to ashes", "Last cup of sorrow" en het elektronisch getinte "Stripsearch". Succesvolle tour door Europa, Australië en VS volgden. In het begin van 1998 werden de geruchten over het uiteenvallen sterker dan anders. Er werd gezegd dat alle nevenprojecten hun tol hadden geeist en de interesse in FNM afgenomen was. Op 19 april 1998 verspreidde Billy Gould de volgende e-mail en fax: "Na vijftien lange en vruchtbare jaren heeft FaithNoMore besloten een eind te maken aan de geruchten betreffende het op handen zijnde uiteengaan van de band. Het besluit is gezamenlijk genomen en er zal naar niemand in het bijzonder gewezen worden, er zullen geen namen genoemd worden, behalve dat" Puffy" begon. Verder zal het uiteengaan er voor zorgen dat elk lid zijn eigen projecten ongehinderd kan voltooien. Het laatste en het belangrijkste: de band wil graag iedereen bedanken die zich gedurende de geschiedenis van de band achter ons heeft geschaard." FaithNoMore speelde zijn laatste concert in Lissabon, Portugal, op 7 april 1998. |
|
|
Binnen een jaar werd de band binnengehaald bij Slash Records en in 1987
was hun tweede album" "Introduce yourself" een feit. De hierop volgende
tour gaf Faith NoMore de nodige naamsbekendheid in Europa, maar aan
het eind van de tour werd besloten om Mosely te ontslaan vanwege constant
drinken, beperkte vocale capaciteiten en ruzies met bandleden. 
Het
album bracht belangrijk succes en de band toerde met Metallica voor
een korte tijd spelend voor enorm publiek. Toch duurde het nog tot januari
1990, toen "Epic" als single uitkwam, voordat Faith NoMore's populariteit
een vlucht nam in de V.S., dit mede door een veelvuldige airplay van
MTV (ondanks enige negatieve aandacht voor een korte scène in de clip:
een vis happend naar lucht buiten het water). Het volgende succes diende
zich aan met Fallling to Pieces." Leden van de enorme rockacts als Metallica
en G&R noemden FNM als een van hun favorieten. De band kreeg een nominatie
voor de beste metal/hardrock vertolkers. Tegen het einde van het jaar
kreeg The ReaLl Thing de platina status in de VS.
Met het opnemen van het vierde album: "Angel Dust", kreeg Patton als
vol lid van de band meer tijd voor zijn eigen initiatieven en creaties
en Gould Bottum en Bordin hadden dank zij hun succes met" The Real Thing"
meer vertrouwen in het opnemen van het album dat zij wilden. Op hetzelfde
tijdstip voelde Martin ongenoegen over de richting die de muziek op
ging en kwam vaak te laat of bleef weg wanneer de band oefende. Gould
was soms gedwongen de overgebleven gitaarpartijen in te spelen en uiteindelijk
staat er weinig werk van Martin op Angel Dust, met uitzondering van
het zware" Jizzlobber". In de zomer van 1992, na het uitkomen van het
album, werd de eerste single Midlife" Crisis regelmatig op MTV en radio
gedraaid, gevolgd door video's voor de oorspronkelijke B-kanten: "Small
Victory" en "Easy" welke in Europa erg populair was. 
Geen
enkele single op" Angle Dust "was zo succesvol als "Epic" en het album
verkocht niet zo goed in de VS als "The Real Thing", maar verkocht goed
genoeg om de gouden status te behalen. Het album had zelf nog meer succes
in Europa en Australië, waar het de verkoop van "The Real Thing" wel
overtrof.
Voor het album "King for a day, fool for a life time" in 1995 werd de
gitarist van Mr. Bungle, Trey Spruance, aangetrokken. Na het opnemen
van het album verliet hij de band voor het begin van de bijbehorende
tour. Ieder lid van de band gaf een andere reden voor zijn vertrek.
Het standpunt van FNM was dat niet hij klaar was voor een wereldtour.
Trey beweerde dat hij er klaar voor was, maar de anderen besloten dat
hij niet bij de band paste, en dat zij hem nooit officieel als bandlid
hadden gekwalificeerd. Dean Menta, een voormalige roadie en gitarist
van de band "Duh" werd Spruance's vervanger.
